ΙΣΤΟΡΙΑ

ΣΤΕΝΩΠΟΣ ΡΟΥΠΕΛ

«Είπα Ρούπελ και τ’ όνομα αυτό αντηχεί σα χτύπος μεταλλικού δίσκου. Στα ίδια τα παλιά της κλώνια έχει η ελληνική παλικαριά πάλι ανθίσει», γράφει στο έργο του «ΡΟΥΠΕΛ» (1944) ο αείμνηστος συγγραφέας και πολιτικός Χρήστος Ζαλοκώστας (1894-1975) για το βυζαντινό «Ρουπέλιον», τη στενή λωρίδα γης 11 χλμ. που σχηματίζεται από τον ρου του ποταμού Στρυμόνα -ανάμεσα στα βουνά Κερκίνη (Μπέλλες) και Αγκιστρο- που διαχρονικά υπήρξε τόπος σφοδρών συγκρούσεων λόγω της σημαντικής γεωγραφικής του θέσης, φράζοντας ουσιαστικά την είσοδο για την ελληνική ενδοχώρα.

Η Στενωπός του Ρούπελ, αποτελεί διαχρονικά φυσική δίοδος από και προς το Αιγαίο Πέλαγος και συνδέθηκε με σημαντικά ιστορικά γεγονότα στο διάβα των αιώνων. Από τη σφοδρή σύγκρουση Βυζαντινών και Βουλγάρων το 1014, έως το 1916 -και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο- με την κατάληψη τους από τις Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανοί, Βούλγαροι), αλλά και την εποποιία της «Μάχης των Οχυρών» κατά την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941.

Σήμερα η  Στενωπός του Ρούπελ, είναι χαρακτηρισμένη σαν Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ) και ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000. Το μήκος της  αγγίζει τα 11  χλμ (Προμαχώνας-γέφυρα Στρυμόνα) και εκτός από τον ποταμό Στρυμόνα, διέρχονται από το εσωτερικό της, ο κάθετος Άξονας της Εγνατίας Οδού αλλά και η σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει Ελλάδα και Βουλγαρία.

ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ

Το οχυρό του Ρούπελ, εκτείνεται στις ΝΔ πλαγιές του όρους Αγκίστρου, φράζοντας αποτελεσματικά την είσοδο στην ομώνυμη Στενωπό, μαζί με το αντίστοιχο συγκρότημα του οχυρού Παλιουριώνες, που βρίσκεται στην ακριβώς απέναντι πλευρά, στις ΝΑ πλαγιές της οροσειράς της Κερκίνης (Μπέλλες).